Cebuano Last Message

“Kay gihigugma sa Dios ang kalibutan nga tungod niana gihatag niya ang iyang bugtong Anak, aron ang tanan nga mosalig kaniya dili malaglag, kondili may kinabuhing dayon. Kay gipadala sa Dios ang iyang Anak nganhi sa kalibutan, dili aron ang kalibutan iyang pagahukman sa silot, kondili aron ang kalibutan maluwas pinaagi kaniya.” (Juan 3:16-17).

Ang tanan nga sa tinuoray naghinulsul sa ilang sala, ug pinaagi sa pagtoo miangkon sa dugo ni Cristo ingon nga ilang halad-pasig-uli, nahisulat sa basahon sa langit ang napasaylo ngadto sa ilang mga ngalan; ingon nga sila nahimong umalambit sa pagkamatarung ni Cristo, ug ang ilang mga kinaiya hikaplagan nga nahiuyon sa balaod sa Dios, ang ilang mga sala pagapapason, ug sila paga-isipon nga takus sa kinabuhing dayon. (tan-awa ang Isaias 43:25)....

Kita karon nagapuyo sa dakung adlaw sa pasig-uli o pagtabon-sa-sala. Sa panig-ingnan nga tulumanon, samtang ang labaw nga sacerdote nagahimog pasig-uli o pagtabon-sa-sala alang sa Israel, ang tanan gimandoan nga sakiton nila ang ilang mga kalag pinaagi sa paghinulsul sa ilang sala ug pagpaubos sa ilang mga kaugalingon sa atubangan sa Dios, kay kondili, sila igasalikway gikan sa katawhan sa Israel. Sa samang paagi, ang tanan nga buot nga ilang mga ngalan magpabilin sa basahon sa kinabuhi magasakit sa ilang mga kalag pinaagi sa matuod nga paghinulsul ug kasubo sa ilang sala karon sa pipila nalang ka adlaw sa ilang pinanid-ang panahon. Gikinahanglan ang halawum ug matinud-anon nga pagsusi sa kasingkasing…Ang buhat sa pagpangandam usa ka buhat sa tagsatagsa ka kaugalingon. Kita dili luwason ingon nga usa ka pundok…Ang matag-usa kinahanglan sulayan ug makaplagan nga walay buling o kunot o bisan unsang sulosama niini.(1)

Samtang ang mga mini nga profeta nanagsinggit, “Kalinaw ug Kahilwasan,” ug naninguha sa paghupay sa konsyensya sa mga katawhan pinaagi sa pagsulti ngadto sa makasasala, “Ayawg kalisang. Mamaayo ra ang tanan alang kanimo,” ang tingog sa mga alagad sa Dios kinahanglan madungog nga nagasinggit sa pagpukaw kanila nga nahikatulog, “Hinanali nga pagkalaglag ang magaabut sa matag kalag sa tawo nga nahikatulog, wala nagabantay ug wala nagabantay sa pagpadayag sa ilang Ginoo sa mga panganod sa kalangitan.”(2)

Usa ka labing mahinuklugon ug mahinungdanon kaayo nga buhat ang kinahanglan pagabuhaton sa katawhan sa Dios dinhi sa atong kalibutan. Kini nga buhat gihulagway diha sa ikatulo nga manulonda nga nagalupad sa taliwala sa kalangitan. Kini giunahan sa mga mensahe sa una ug ikaduhang manulonda. Ang mensahe sa unang manulonda nagapadayag sa takna sa paghukom sa Dios. Ang ikaduha nagapahayag sa pagkagun-ob sa Babilonia.(3)

“Ug nakita ko ang laing manulonda nga naglupad sa taliwala sa kalangitan, ug kini siya may gidalang walay katapusang Maayong Balita aron imantala ngadto sa mga nanagpuyo sa yuta, sa tanang kanasuran ug kabanayan ug pinulongan ug katawhan. Ug sa makusog nga tingog siya nag-ingon, ‘kahadloki ninyo ang Dios ug kaniya ihatag ninyo ang himaya, kay nahiabut na ang takna sa iyang paghukom; ug simbaha ninyo siya nga maoy nagbuhat sa langit ug sa yuta, sa dagat ug sa mga tuburan sa tubig.’”

“Ug misunod ang laing manolunda, ang ikatulo, nga nag-ingon sa makusog nga tingog, ‘Kon adunay mosimba sa mapintas nga mananap ug sa iyang larawan, ug pamarka sa iyang agtang o sa iyang kamot, siya usab magainom sa bino sa kapungot sa Dios, nga pagatagayon nga walay sambog ngadto sa kopa sa iyang kasuko; ug siya pagasakiton pinaagi sa kalayo ug asupri diha sa atubangan sa mga balaang manolunda ug sa atubangan sa Cordero. Ug ang aso sa ilang kasakit magautbo hangtud sa kahangturan; ug sila dili makatagamtam sa pahulay, sa magabii ug sa maadlaw, sila nga mosimba mapintas nga mananap ug sa iyang larawan, ug ang bisan kinsa nga minarkahan sa iyang ngalan. Ania niini ang agda alang sa pagkamainantuson sa mga balaan, sa mga nanagbantay sa mga sugo sa Dios ug sa tinoohan ni Jesus.’”

Si Juan (Revelador) nagasud-ong sa usa ka katawhan nga lahi ug sahi sa kalibutan, nga nagadomili sa pagsimba sa mapintas nga mananap o sa iyang larawan, nga nagadala sa timaan sa Dios – nagabantay sa kabalaan sa Iyang Adlawng Igpapahulay. Bahin kanla ang apostol nagasulat, “Ania ang nanagbantay sa mga sugo sa Dios, ug sa tinoohan ni Jesus.” (Pinadayag 14:12).

“Tapus niini, akong nakita nga nanaug gikan sa langit ang laing manolunda nga may dakung pagbulot-an; ug ang yuta gidan-agan sa iyang kahayag. Ug siya misnggit sa makusog nga tingog nga nag-ingon, ‘‘Nagun-ob, nagun-ob ang bantugang Babilonia! Nahimo na siyang puloy-anan sa mga yawa, tagoanan sa tanang langgam nga mahugaw ug dulomtan; kay ang tanang kanasuran nanagpakainom sa bino sa iyang mahugawng kaulag, ug ang mga hari sa yuta nakapakighilawas kaniya, ug ang mga magpapatigayon sa yuta nangadatu tungod sa kadatu sa iyang pagkamapatuyangon.’’ Unya nadungog ko gikan sa langit ang laing tingog nga nagaingon, ‘Gomowa kamo kaniya (tanang mga apostata nga mga iglesya), mga tawo ko, aron dili kamo makaapil sa iyang kasal-anan, aron dili kamo makaambit sa iyang mga hampak; kay ang iyang kasal-anan nagatipun-og sungko sa langit, ug nahinumdoman sa Dios ang iyang mga dautang binuhatan.’”

Unsa man ang sala? – “paglapas sa sugo” (1 Juan 3:4). Gisaway sa Dios ang Babilonia tungod kay siya “ang nagpainom sa tanang kanasuran sa bino sa iyang mahugawng kaulag” (Pinadayag 14:8). Kini nagpasabut nga siya (mga iglesya) nagsalikway sa bugtong sugo nga nagatudlo ngadto sa matuod nga Dios, ug iyang giyatakan ang Adlawng Igpapahulay (Sabado), ang bantayog sa Dios nga handumanan sa Iyang pagbuhat sa kalibutan.

Gibuhat sa Dios ang kalibutan sa sulod sa unom ka adlaw ug mipahulay sa ikapitong adlaw, iya kining gibalaan, ug gihimong pinasahi gikan sa ubang adlaw ingon nga balaan alang Kaniya, aron pagabantayan sa Iyang mga katawhan sa tanan nilang mga kaliwatan. Apan ang tawo sa kalapasan nga nagapahitaas sa iyang kaugalingon ibabaw sa Dios, nga nagalingkod sa templo sa Dios, ug nagapahayag nga siya Dios, naghunahuna sa pag-usab sa mga panahon ug kasugoan. Kini nga kagamhanan (Iglesya Catolica), sa iyang paghunahuna sa pagpamatuod nga siya, dili lamang tupong sa Dios kondili, labaw sa Dios, nag-usab sa adlawng igpapahulay, pinaagi sa iyang pagbutang ang unang adlaw sa semana sa luna sa ikapitong adlaw. Ug ang mga protestante midawat niini nga adlaw nga binuhat sa papado ingon nga usa ka balaang adlaw. Mao kini ang gitawag sa Pulong sa Dios nga, iyang pakighilawas.

Ang Dios adunay pakig-away batok sa iglesya karon. Sila nanagtuman sa tagna ni Juan: “Ang tanang kanasuran nanagpakainom sa bino sa iyang mahugawng kaulag.” Sila nanagbulag sa ilang mga kaugalingon sa Dios pinaagi sa pagdomili sa pagdawat sa Iyang timaan. Wala kanila ang espiritu sa matuod nga katawhan sa Dios nga nanagbantay sa Iyang kasugoan. Ug ang mga katawhan sa kalibutan, sa ilang pag-uyon sa usa ka mini nga adlawng igpapahulay o Domingo, ug sa pagyatak sa Sabado o Adlawng Igpapahulay sa Dios, nanagpakainom sa bino sa iyang (mga iglesya) mahugawng kaulag.

Gigahin sa Dios ang ikapitong adlaw ingon nga pinasahi nga adlaw sa Iyang kapahulayan (tan-awa ang Exodo 20:8-11). Apan ang tawo sa kalapasan mipabarog og usa ka mini nga adlawng igpapahulay, nga gidawat sa mga hari ug mga magpapatigayon sa yuta ug ila kining gituboy ibabaw sa adlawng igpapahulay sa Biblia. Pinaagi niini, ilang gipili ang relihiyon nga sama kang Cain nga nagbuno kang Abel nga iyang igsoon. Silang duha, si Cain ug Abel, nanaghimo og paghalad sa Dios. Ang halad ni Abel gidawat tungod sa iyang pagtuman sa mga sugo sa Dios. Ang halad ni Cain wala gidawat tungod kay iyang gisunod ang iyang kaugalingong tawhanong mga pagmugna. Tungod niini siya napungot pag-ayo nga dili na siya maminaw sa mga pangilya ni Abel o sa mga pasidaan ug pagbadlong sa Dios, apan hinonoa, iyang gibuno ang iyang igsoon.

Pinaagi sa pagdawat sa usa ka mini nga adlawng igpapahulay, gipasipalaan sa mga iglesya ang Dios. Ang mga katawhan sa kalibutan nagadawat niini nga bakak, ug nangasuko tungod kay ang mga katawhan sa Dios nga nanagbantay sa Iyang kasugoan wala nagatamud ug wala nagatahod sa adlaw nga Domingo. Ang Dios nagaingon, “Ang iyang kasal-anan nagatipun-og sungko sa langit, ug nahinumdoman sa Dios ang iyang mga dautang binuhatan. Bayri ninyo siya maingon sa iyang pagpamayad, ug ulii siyag dobli sa iyang mga binuhatan; sa kopa nga iyang gisagulan, pagsagul kamog dobli alang kaniya. Sumala sa iyang pagpagarbo sa iyang kaugalingon ug sa iyang pagkamapatuyangon, hatagi siyag samang takus sa kasakit ug kasubo. Sanglit sa iyang kasingkasing naga-ingon man siya, ‘Nagalingkod ako nga rayna, dili ako balo, ug sa kasubo dili gayud ako makatilaw,’ nan, sa usa lamang ka adlaw mangabut ang iyang mga hampak, ang kamatay, kasubo ug gutom, ug siya pagasunogon pinaagig kalayo; kay gamhanan ang Ginoong Dios nga mao ang nagahukon kaniya” (Pinadayag 18:5-8).

Ang Dios nagapahayag, “Kon adunay mosimba sa mapintas nga mananap ug sa iyang larawan, ug pamarka sa iyang agtang og sa iyang kamot, siya usab magainom sa bino sa kapungot sa Dios” (Pinadayag 14:9-10). Pagasilotan sa Dios sila nga mangahas sa pagpugos sa ilang isigkatawo sa pagsimba sa unang adlaw sa semana. Sila nagahaylo kanila sa pagsalikway sa ilang pag-unong sa Dios. Sila nagadawat sa bunga sa gidili nga kahoy, ug nagapugos sa uban sa pagkaon niini. Sila maninguha sa pagpugos sa ilang isigkatawo sa pagtrabaho sa ikapito nga adlaw ug sa pagpahulay sa unang adlaw. Ang Dios nagasulti bahin kanila nga sila “magainom sa bino sa kapungot sa Dios, nga pagatagayon nga walay sambog ngadto sa kopa sa iyang kasuko” (bersikulo 10).

“Sa pagkamatuod magabantay kamo sa akong mga adlaw nga igpapahulay: kay kini mao ang usa ka timaan sa taliwala nako ug kaninyo sa tanan ninyong mga kaliwatan, aron kamo mahibalo nga ako mao si Jehova nga nagabalaan kaninyo (Exodo 31:13). Ang uban maninguha sa pagbutang ug mga kaulangan sa dalan sa pagbantay sa Adlawng Igpapahulay, sa pag-ingon, “Wala kamo masayud kon unsa nga adlaw ang Adlawng Igpapahulay;” apan sumala sa makita, sila nakasabot kon anus-a moabut ang adlaw nga Domingo, ug nagapakita ug dakung kadasig sa pagmugna ug mga balaod alang sa pagbantay niini, ingon nga daw mamandoan nila ang konsyensya sa mga katawhan.

Gihatag sa Dios sa tawo ang Adlawng Igpapahulay ingon nga usa ka timaan taliwala Kaniya ug kanila; ingon nga usa ka pagsulay sa ilang pagkamatinumanon. Sila nga, human nga miabot kanila ang kahayag sa kasugoan sa Dios, magapadayon sa paglapas, ug magatuboy sa tawhanon nga mga sugo ibabaw sa kasugoan sa Dios sa katalagman nga atong giatubang, makadawat sa marka sa mapintas nga mananap. Ang kalampusan sa katawhan sa Dios nag-agad sa ilang pagkamatinumanon. Ang Dios nagapahayag: “Ug mahatabo nga kong magapatalinghug kamo sa masingkamuton gayud sa akong mga sugo, nga akong gisugo kaninyo niining adlawa, ang paghigugma kang Jehova nga inyong Dios, ug ang pag-alagad kaniya sa bug-os ninyo nga kasingkasing ug sa bug-os ninyo nga kalag, ako magahatag ug ulan sa inyong yuta sa iyang panahon, ang nahauna ug ang katapusan nga ulan, aron ang magatigum ikaw sa imong trigo, ug sa imong bag-ong vino, ug sa imong lana. Ug magahatag ako ug balili sa imong kaumahan alang sa imong kakayupan; ug magakaon ka ug mabusog. Magabantay kamo sa inyong kaugalingon aron ang inyong kasingkasing dili malimbongan, ug kamo mahibulag ug magaalagad sa lain nga mga dios, ug magasimba kanila: ug ang kaligutgut ni Jehova mosilaub batok kaninyo ug iyang pagalukban ang mga langit aron walay ulan, ug ang yuta dili magahatag sa iyang bunga, ug mangawala kamo sa madali gikan sa maayong yuta nga gihatag kaninyo ni Jehova” (Deuteronomio 11:13-17).

Sa Iyang pagtagad sa karaang Israel, ang Dios nagahatag kanato og usa ka pananglitan sa sangputanan nga magasunod sa dautan ug masupilon nga pamaagi. Pagasilotan Niya ang tanan nga magahatag ug ikasaway sa Iyang himaya, sama sa Iyang pagsilot sa katawhan sa Israel. Sila nga magpahitaas sa ilang kaugalingon ipahiubos, sama sa Jerusalem nga napahiubos ug napakaulawan sa iyang kaugalingong buhat. Si Barabbas ang gipili sa iyang mga katawhan, busa gibiyaan sila sa Dios ngadto sa ilang gipili. Dili sila magpailalum sa kabubut-on sa Dios, busa gitugotan sila sa Dios sa pagbuhat sa ilang kaugalingong pamaagi, ug sa tuman sa mga katuyoan sa ilang mga kasingkasing nga wala mabalaan.

Gipasidan-an ni Cristo ang mga Judio sa ilang katalagman, ug gihangyo Niya sila nga mobalik sa Dios, apan labihan ra sila ka mapahitas-on sa pagdawat sa Iyang gitangyag nga kalooy. Sila sa katig-a mipadayon sa ilang pamaagi, ug agig sangputanan niini, sila gikuhaan sa pagpanalipud sa mga manulonda...

Sa nakita ni Cristo diha sa mga Judio ang usa ka nasud nga mibulag sa Dios, nakita usab niya ang nagaangkong Cristohanon nga iglesya nga nahiusa sa kalibutan ug sa papado. Ug sama sa pagbarog Niya sa Bungtod sa mga Olivo nga nagahilak alang sa Jerusalem hangtud nga ang adlaw misalup luyo sa mga bungtod sa kasadpan, Siya usab nagalantaw ug nagapangaliya sa mga makasasala karon sa mga katapusang mga gutlo sa panahon. Sa dili madugay Siya magaingon sa mga manolunda nga nagakupot sa upat ka mga hangin, “Buhii ang mga hampak. Ipakunsad ang kangitngit, kalaglagan, ug kamatayon ngadto sa mga malapason sa Akong kasugoan.” Siya mapugus sa pagsulti ngadto kanila nga nakadawat unta og dakung kahayag ug kasayuran, maingon sa Iyang gisulti sa mga Judio, “Kon unta bisan karon nahibalo pa lamang ikaw sa mga butang nga maoy pasikaranan sa kalinaw! Apan natago kini karon gikan sa imong mga mata.” (tan-awa ang Lucas 19:42).(4)

Ang pagpagbalik sa Dios haduol na kay sa atong gitohoan kanhi. Ang dakung away haduol na sa iyang katapusan. Ang matag taho sa hitabong kadaut sa dagat o sa yuta (o sa kahanginan) usa ka pagpanghimatuod sa kamatuoran nga ang katapusan sa tanang mga butang ania na sa atong atubangan.(5)

Mangandam kita, magtukaw, ug magmatinumanon, sa pattuman sa tibuok nga kasugoan, ug magmadinawaton sa langitnong panalangin. Panlimbasugan nato ang “kaugalingong kaluwasan uban sa kahadlok ug pagkurog” (Filipos 2:12). Aduna kitay Dios nga mahigugmaon ug matarung, mapasensyahon ug mainantuson, apan dili ta angay hutdon ang Iyang pasensya pinaagi sa atong matig-a, hakog, ug tapulan nga kinaiya. Adunay langit nga kab-uton ug impyerno nga likayan, busa “tumanon ta ang pulong ug dili kay magpaminaw ra kita niini” (Santiago 1:22).


	"LET THERE BE LIGHT" Ministries home \| Cebuano Tracts ANG KATAPUSANG MENSAHE SA KALOOY SA DIOS “Kay gihigugma sa Dios ang kalibutan nga tungod niana gihatag niya ang iyang bugtong Anak, aron ang tanan nga mosalig kaniya dili malaglag, kondili may kinabuhing dayon. Kay gipadala sa Dios ang iyang Anak nganhi sa kalibutan, dili aron ang kalibutan iyang pagahukman sa silot, kondili aron ang kalibutan maluwas pinaagi kaniya.” (Juan 3:16-17). Ang tanan nga sa tinuoray naghinulsul sa ilang sala, ug pinaagi sa pagtoo miangkon sa dugo ni Cristo ingon nga ilang halad-pasig-uli, nahisulat sa basahon sa langit ang napasaylo ngadto sa ilang mga ngalan; ingon nga sila nahimong umalambit sa pagkamatarung ni Cristo, ug ang ilang mga kinaiya hikaplagan nga nahiuyon sa balaod sa Dios, ang ilang mga sala pagapapason, ug sila paga-isipon nga takus sa kinabuhing dayon. (tan-awa ang Isaias 43:25).... Kita karon nagapuyo sa dakung adlaw sa pasig-uli o pagtabon-sa-sala. Sa panig-ingnan nga tulumanon, samtang ang labaw nga sacerdote nagahimog pasig-uli o pagtabon-sa-sala alang sa Israel, ang tanan gimandoan nga sakiton nila ang ilang mga kalag pinaagi sa paghinulsul sa ilang sala ug pagpaubos sa ilang mga kaugalingon sa atubangan sa Dios, kay kondili, sila igasalikway gikan sa katawhan sa Israel. Sa samang paagi, ang tanan nga buot nga ilang mga ngalan magpabilin sa basahon sa kinabuhi magasakit sa ilang mga kalag pinaagi sa matuod nga paghinulsul ug kasubo sa ilang sala karon sa pipila nalang ka adlaw sa ilang pinanid-ang panahon. Gikinahanglan ang halawum ug matinud-anon nga pagsusi sa kasingkasing…Ang buhat sa pagpangandam usa ka buhat sa tagsatagsa ka kaugalingon. Kita dili luwason ingon nga usa ka pundok…Ang matag-usa kinahanglan sulayan ug makaplagan nga walay buling o kunot o bisan unsang sulosama niini.(1) MGA MINI NGA PROFETA Samtang ang mga mini nga profeta nanagsinggit, “Kalinaw ug Kahilwasan,” ug naninguha sa paghupay sa konsyensya sa mga katawhan pinaagi sa pagsulti ngadto sa makasasala, “Ayawg kalisang. Mamaayo ra ang tanan alang kanimo,” ang tingog sa mga alagad sa Dios kinahanglan madungog nga nagasinggit sa pagpukaw kanila nga nahikatulog, “Hinanali nga pagkalaglag ang magaabut sa matag kalag sa tawo nga nahikatulog, wala nagabantay ug wala nagabantay sa pagpadayag sa ilang Ginoo sa mga panganod sa kalangitan.”(2) Adunay dakung bulohaton nga kinahanglan tapuson. Ang katapusang mensahe sa kalooy ginahatag na ngadto sa kalibutan. Ang tanan sa politikanhong kalibutan naukyab na sa kaguliyang. Anaay mga gubat ug mga dungogdungog sa mga gubat. Ang mga nasud nasuko... Usa ka labing mahinuklugon ug mahinungdanon kaayo nga buhat ang kinahanglan pagabuhaton sa katawhan sa Dios dinhi sa atong kalibutan. Kini nga buhat gihulagway diha sa ikatulo nga manulonda nga nagalupad sa taliwala sa kalangitan. Kini giunahan sa mga mensahe sa una ug ikaduhang manulonda. Ang mensahe sa unang manulonda nagapadayag sa takna sa paghukom sa Dios. Ang ikaduha nagapahayag sa pagkagun-ob sa Babilonia.(3) ANG MENSAHE SA UNANG MANULONDA: (Pinadayag 14:6-7) “Ug nakita ko ang laing manulonda nga naglupad sa taliwala sa kalangitan, ug kini siya may gidalang walay katapusang Maayong Balita aron imantala ngadto sa mga nanagpuyo sa yuta, sa tanang kanasuran ug kabanayan ug pinulongan ug katawhan. Ug sa makusog nga tingog siya nag-ingon, ‘kahadloki ninyo ang Dios ug kaniya ihatag ninyo ang himaya, kay nahiabut na ang takna sa iyang paghukom; ug simbaha ninyo siya nga maoy nagbuhat sa langit ug sa yuta, sa dagat ug sa mga tuburan sa tubig.’” ANG MENSAHE SA IKADUHANG MANULONDA: (Pinadayag 14:8) “Ug misunod ang laing manolunda, ang ikaduha, nga nag-ingon, ‘Nagun-ob, nagun-ob na ang bantugang Babilonia, ang babaye nga mao ang nagpainom sa tanang kanasuran sa bino sa iyang mahugawng kaulag.’” ANG MENSAHE SA IKATULONG MANOLUNDA: (Pinadayag 14:9-12) “Ug misunod ang laing manolunda, ang ikatulo, nga nag-ingon sa makusog nga tingog, ‘Kon adunay mosimba sa mapintas nga mananap ug sa iyang larawan, ug pamarka sa iyang agtang o sa iyang kamot, siya usab magainom sa bino sa kapungot sa Dios, nga pagatagayon nga walay sambog ngadto sa kopa sa iyang kasuko; ug siya pagasakiton pinaagi sa kalayo ug asupri diha sa atubangan sa mga balaang manolunda ug sa atubangan sa Cordero. Ug ang aso sa ilang kasakit magautbo hangtud sa kahangturan; ug sila dili makatagamtam sa pahulay, sa magabii ug sa maadlaw, sila nga mosimba mapintas nga mananap ug sa iyang larawan, ug ang bisan kinsa nga minarkahan sa iyang ngalan. Ania niini ang agda alang sa pagkamainantuson sa mga balaan, sa mga nanagbantay sa mga sugo sa Dios ug sa tinoohan ni Jesus.’” Si Juan (Revelador) nagasud-ong sa usa ka katawhan nga lahi ug sahi sa kalibutan, nga nagadomili sa pagsimba sa mapintas nga mananap o sa iyang larawan, nga nagadala sa timaan sa Dios – nagabantay sa kabalaan sa Iyang Adlawng Igpapahulay. Bahin kanla ang apostol nagasulat, “Ania ang nanagbantay sa mga sugo sa Dios, ug sa tinoohan ni Jesus.” (Pinadayag 14:12). ANG MENSAHE SA IKA-UPAT NGA MANOLUNDA: (Pinadayag 18:1-5) “Tapus niini, akong nakita nga nanaug gikan sa langit ang laing manolunda nga may dakung pagbulot-an; ug ang yuta gidan-agan sa iyang kahayag. Ug siya misnggit sa makusog nga tingog nga nag-ingon, ‘‘Nagun-ob, nagun-ob ang bantugang Babilonia! Nahimo na siyang puloy-anan sa mga yawa, tagoanan sa tanang langgam nga mahugaw ug dulomtan; kay ang tanang kanasuran nanagpakainom sa bino sa iyang mahugawng kaulag, ug ang mga hari sa yuta nakapakighilawas kaniya, ug ang mga magpapatigayon sa yuta nangadatu tungod sa kadatu sa iyang pagkamapatuyangon.’’ Unya nadungog ko gikan sa langit ang laing tingog nga nagaingon, ‘Gomowa kamo kaniya (tanang mga apostata nga mga iglesya), mga tawo ko, aron dili kamo makaapil sa iyang kasal-anan, aron dili kamo makaambit sa iyang mga hampak; kay ang iyang kasal-anan nagatipun-og sungko sa langit, ug nahinumdoman sa Dios ang iyang mga dautang binuhatan.’” UNSA MAN ANG SALA? Unsa man ang sala? – “paglapas sa sugo” (1 Juan 3:4). Gisaway sa Dios ang Babilonia tungod kay siya “ang nagpainom sa tanang kanasuran sa bino sa iyang mahugawng kaulag” (Pinadayag 14:8). Kini nagpasabut nga siya (mga iglesya) nagsalikway sa bugtong sugo nga nagatudlo ngadto sa matuod nga Dios, ug iyang giyatakan ang Adlawng Igpapahulay (Sabado), ang bantayog sa Dios nga handumanan sa Iyang pagbuhat sa kalibutan. Gibuhat sa Dios ang kalibutan sa sulod sa unom ka adlaw ug mipahulay sa ikapitong adlaw, iya kining gibalaan, ug gihimong pinasahi gikan sa ubang adlaw ingon nga balaan alang Kaniya, aron pagabantayan sa Iyang mga katawhan sa tanan nilang mga kaliwatan. Apan ang tawo sa kalapasan nga nagapahitaas sa iyang kaugalingon ibabaw sa Dios, nga nagalingkod sa templo sa Dios, ug nagapahayag nga siya Dios, naghunahuna sa pag-usab sa mga panahon ug kasugoan. Kini nga kagamhanan (Iglesya Catolica), sa iyang paghunahuna sa pagpamatuod nga siya, dili lamang tupong sa Dios kondili, labaw sa Dios, nag-usab sa adlawng igpapahulay, pinaagi sa iyang pagbutang ang unang adlaw sa semana sa luna sa ikapitong adlaw. Ug ang mga protestante midawat niini nga adlaw nga binuhat sa papado ingon nga usa ka balaang adlaw. Mao kini ang gitawag sa Pulong sa Dios nga, iyang pakighilawas. ANG DIOS ADUNAY PAKIG-AWAY BATOK SA MGA IGLESYA! Ang Dios adunay pakig-away batok sa iglesya karon. Sila nanagtuman sa tagna ni Juan: “Ang tanang kanasuran nanagpakainom sa bino sa iyang mahugawng kaulag.” Sila nanagbulag sa ilang mga kaugalingon sa Dios pinaagi sa pagdomili sa pagdawat sa Iyang timaan. Wala kanila ang espiritu sa matuod nga katawhan sa Dios nga nanagbantay sa Iyang kasugoan. Ug ang mga katawhan sa kalibutan, sa ilang pag-uyon sa usa ka mini nga adlawng igpapahulay o Domingo, ug sa pagyatak sa Sabado o Adlawng Igpapahulay sa Dios, nanagpakainom sa bino sa iyang (mga iglesya) mahugawng kaulag. Gigahin sa Dios ang ikapitong adlaw ingon nga pinasahi nga adlaw sa Iyang kapahulayan (tan-awa ang Exodo 20:8-11). Apan ang tawo sa kalapasan mipabarog og usa ka mini nga adlawng igpapahulay, nga gidawat sa mga hari ug mga magpapatigayon sa yuta ug ila kining gituboy ibabaw sa adlawng igpapahulay sa Biblia. Pinaagi niini, ilang gipili ang relihiyon nga sama kang Cain nga nagbuno kang Abel nga iyang igsoon. Silang duha, si Cain ug Abel, nanaghimo og paghalad sa Dios. Ang halad ni Abel gidawat tungod sa iyang pagtuman sa mga sugo sa Dios. Ang halad ni Cain wala gidawat tungod kay iyang gisunod ang iyang kaugalingong tawhanong mga pagmugna. Tungod niini siya napungot pag-ayo nga dili na siya maminaw sa mga pangilya ni Abel o sa mga pasidaan ug pagbadlong sa Dios, apan hinonoa, iyang gibuno ang iyang igsoon. USA KA MINI NGA ADLAWNG IGPAPAHULAY Pinaagi sa pagdawat sa usa ka mini nga adlawng igpapahulay, gipasipalaan sa mga iglesya ang Dios. Ang mga katawhan sa kalibutan nagadawat niini nga bakak, ug nangasuko tungod kay ang mga katawhan sa Dios nga nanagbantay sa Iyang kasugoan wala nagatamud ug wala nagatahod sa adlaw nga Domingo. Ang Dios nagaingon, “Ang iyang kasal-anan nagatipun-og sungko sa langit, ug nahinumdoman sa Dios ang iyang mga dautang binuhatan. Bayri ninyo siya maingon sa iyang pagpamayad, ug ulii siyag dobli sa iyang mga binuhatan; sa kopa nga iyang gisagulan, pagsagul kamog dobli alang kaniya. Sumala sa iyang pagpagarbo sa iyang kaugalingon ug sa iyang pagkamapatuyangon, hatagi siyag samang takus sa kasakit ug kasubo. Sanglit sa iyang kasingkasing naga-ingon man siya, ‘Nagalingkod ako nga rayna, dili ako balo, ug sa kasubo dili gayud ako makatilaw,’ nan, sa usa lamang ka adlaw mangabut ang iyang mga hampak, ang kamatay, kasubo ug gutom, ug siya pagasunogon pinaagig kalayo; kay gamhanan ang Ginoong Dios nga mao ang nagahukon kaniya” (Pinadayag 18:5-8). Ang Dios nagapahayag, “Kon adunay mosimba sa mapintas nga mananap ug sa iyang larawan, ug pamarka sa iyang agtang og sa iyang kamot, siya usab magainom sa bino sa kapungot sa Dios” (Pinadayag 14:9-10). Pagasilotan sa Dios sila nga mangahas sa pagpugos sa ilang isigkatawo sa pagsimba sa unang adlaw sa semana. Sila nagahaylo kanila sa pagsalikway sa ilang pag-unong sa Dios. Sila nagadawat sa bunga sa gidili nga kahoy, ug nagapugos sa uban sa pagkaon niini. Sila maninguha sa pagpugos sa ilang isigkatawo sa pagtrabaho sa ikapito nga adlaw ug sa pagpahulay sa unang adlaw. Ang Dios nagasulti bahin kanila nga sila “magainom sa bino sa kapungot sa Dios, nga pagatagayon nga walay sambog ngadto sa kopa sa iyang kasuko” (bersikulo 10). “Sa pagkamatuod magabantay kamo sa akong mga adlaw nga igpapahulay: kay kini mao ang usa ka timaan sa taliwala nako ug kaninyo sa tanan ninyong mga kaliwatan, aron kamo mahibalo nga ako mao si Jehova nga nagabalaan kaninyo (Exodo 31:13). Ang uban maninguha sa pagbutang ug mga kaulangan sa dalan sa pagbantay sa Adlawng Igpapahulay, sa pag-ingon, “Wala kamo masayud kon unsa nga adlaw ang Adlawng Igpapahulay;” apan sumala sa makita, sila nakasabot kon anus-a moabut ang adlaw nga Domingo, ug nagapakita ug dakung kadasig sa pagmugna ug mga balaod alang sa pagbantay niini, ingon nga daw mamandoan nila ang konsyensya sa mga katawhan. ANG ADLAWNG IGPAPAHULAY SA DIOS: USA KA TIMAAN UG PAGSULAY SA PAGKAMATINUMANON Gihatag sa Dios sa tawo ang Adlawng Igpapahulay ingon nga usa ka timaan taliwala Kaniya ug kanila; ingon nga usa ka pagsulay sa ilang pagkamatinumanon. Sila nga, human nga miabot kanila ang kahayag sa kasugoan sa Dios, magapadayon sa paglapas, ug magatuboy sa tawhanon nga mga sugo ibabaw sa kasugoan sa Dios sa katalagman nga atong giatubang, makadawat sa marka sa mapintas nga mananap. Ang kalampusan sa katawhan sa Dios nag-agad sa ilang pagkamatinumanon. Ang Dios nagapahayag: “Ug mahatabo nga kong magapatalinghug kamo sa masingkamuton gayud sa akong mga sugo, nga akong gisugo kaninyo niining adlawa, ang paghigugma kang Jehova nga inyong Dios, ug ang pag-alagad kaniya sa bug-os ninyo nga kasingkasing ug sa bug-os ninyo nga kalag, ako magahatag ug ulan sa inyong yuta sa iyang panahon, ang nahauna ug ang katapusan nga ulan, aron ang magatigum ikaw sa imong trigo, ug sa imong bag-ong vino, ug sa imong lana. Ug magahatag ako ug balili sa imong kaumahan alang sa imong kakayupan; ug magakaon ka ug mabusog. Magabantay kamo sa inyong kaugalingon aron ang inyong kasingkasing dili malimbongan, ug kamo mahibulag ug magaalagad sa lain nga mga dios, ug magasimba kanila: ug ang kaligutgut ni Jehova mosilaub batok kaninyo ug iyang pagalukban ang mga langit aron walay ulan, ug ang yuta dili magahatag sa iyang bunga, ug mangawala kamo sa madali gikan sa maayong yuta nga gihatag kaninyo ni Jehova” (Deuteronomio 11:13-17). Sa Iyang pagtagad sa karaang Israel, ang Dios nagahatag kanato og usa ka pananglitan sa sangputanan nga magasunod sa dautan ug masupilon nga pamaagi. Pagasilotan Niya ang tanan nga magahatag ug ikasaway sa Iyang himaya, sama sa Iyang pagsilot sa katawhan sa Israel. Sila nga magpahitaas sa ilang kaugalingon ipahiubos, sama sa Jerusalem nga napahiubos ug napakaulawan sa iyang kaugalingong buhat. Si Barabbas ang gipili sa iyang mga katawhan, busa gibiyaan sila sa Dios ngadto sa ilang gipili. Dili sila magpailalum sa kabubut-on sa Dios, busa gitugotan sila sa Dios sa pagbuhat sa ilang kaugalingong pamaagi, ug sa tuman sa mga katuyoan sa ilang mga kasingkasing nga wala mabalaan. Gipasidan-an ni Cristo ang mga Judio sa ilang katalagman, ug gihangyo Niya sila nga mobalik sa Dios, apan labihan ra sila ka mapahitas-on sa pagdawat sa Iyang gitangyag nga kalooy. Sila sa katig-a mipadayon sa ilang pamaagi, ug agig sangputanan niini, sila gikuhaan sa pagpanalipud sa mga manulonda... Sila nga nanaghunahuna nga nagapahimuot sila sa Dios sa ilang pagtuman sa ubang mga kasugoan gawas sa Iyang Kasugoan, ug sa paghimo sa mga binuhatan gawas sa mga gipatuman sa ebanghelyo, nanagyubit sa Dios. Ilang ginapanamastamasan ang Balaan sa Israel... Sa nakita ni Cristo diha sa mga Judio ang usa ka nasud nga mibulag sa Dios, nakita usab niya ang nagaangkong Cristohanon nga iglesya nga nahiusa sa kalibutan ug sa papado. Ug sama sa pagbarog Niya sa Bungtod sa mga Olivo nga nagahilak alang sa Jerusalem hangtud nga ang adlaw misalup luyo sa mga bungtod sa kasadpan, Siya usab nagalantaw ug nagapangaliya sa mga makasasala karon sa mga katapusang mga gutlo sa panahon. Sa dili madugay Siya magaingon sa mga manolunda nga nagakupot sa upat ka mga hangin, “Buhii ang mga hampak. Ipakunsad ang kangitngit, kalaglagan, ug kamatayon ngadto sa mga malapason sa Akong kasugoan.” Siya mapugus sa pagsulti ngadto kanila nga nakadawat unta og dakung kahayag ug kasayuran, maingon sa Iyang gisulti sa mga Judio, “Kon unta bisan karon nahibalo pa lamang ikaw sa mga butang nga maoy pasikaranan sa kalinaw! Apan natago kini karon gikan sa imong mga mata.” (tan-awa ang Lucas 19:42).(4) ANG PAGBALIK NI CRISTO – HADUOL KAY SA GIHUNAHUNA SA KADAGHANAN Wala na kitay panahon nga mausikan pa. Ang mga gahum sa kangitngit naga lihok sa madasigong kalagsig, ug tinagotagong mga lakang si Satanas nagaasdang sa pagbihag niadtong mga nahikatulog karon, ignon sa pagtukob sa lobo sa iyang tukbonon... Ang pagpagbalik sa Dios haduol na kay sa atong gitohoan kanhi. Ang dakung away haduol na sa iyang katapusan. Ang matag taho sa hitabong kadaut sa dagat o sa yuta (o sa kahanginan) usa ka pagpanghimatuod sa kamatuoran nga ang katapusan sa tanang mga butang ania na sa atong atubangan.(5) ADUNAY LANGIT NGA KAB-UTON UG IMPYERNO NGA LIKAYAN Mangandam kita, magtukaw, ug magmatinumanon, sa pattuman sa tibuok nga kasugoan, ug magmadinawaton sa langitnong panalangin. Panlimbasugan nato ang “kaugalingong kaluwasan uban sa kahadlok ug pagkurog” (Filipos 2:12). Aduna kitay Dios nga mahigugmaon ug matarung, mapasensyahon ug mainantuson, apan dili ta angay hutdon ang Iyang pasensya pinaagi sa atong matig-a, hakog, ug tapulan nga kinaiya. Adunay langit nga kab-uton ug impyerno nga likayan, busa “tumanon ta ang pulong ug dili kay magpaminaw ra kita niini” (Santiago 1:22). 1. Great Controversy, p 483, 489-490. 2. Last Day Events, p 64 (Letter 34, October 12, 1875). 3. Last Day Events, p 126 (Letter 98, July 10, 1900). 4. Last Day Events, p 126-128 (Letter 98, July 10, 1900). 5. Review & Herald, November 12, 1914.